مقایسه اثربخشی درمان روایتی و درمان شناختی-رفتاری برخودکارامدی درد و سبک-های مقابله ای در بیماران سرطان پستان متاستاتیک مقاوم به درمان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان روایتی و درمان شناختی-رفتاری برخودکارامدی درد و سبک های مقابله ای در بیماران سرطان پستان متاستاتیک مقاوم به درمان انجام شد. جامعه ی آماری شامل کلیه ی بیماران زن مبتلا به سرطان پستان متاستاتیک مقاوم به درمان مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی شهرستان ارومیه بود. با استفاده از روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند ۴۵ بیمار انتخاب و در دو گروه آزمایش(درمان روایتی، درمان شناختی-رفتاری) و یک گروه گواه (هر گروه ۱۵نفر) به صورت کاملا تصادفی جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل مقیاس خودکارآمدی درد (PSEQ)، مقیاس راهبردهای مقابله ای لازاروس بود. گروه آزمایش تحت مداخله روایت درمانی (۸ جلسه ۲ ساعتی) و مداخله شناختی-رفتاری (۹ جلسه ۹۰-۶۰ دقیقه) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۶ و با استفاده از تحلیل واریانس و LSD تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که اثربخشی درمان روایتی بر خودکارآمدی درد(۶۸۴/۰=۲ᶯ، ۰۰۱/۰>P، ۷۳۴/۶۰=(۴۳ و۲)F) و سبک ها مقابله(۵۶۷/۰=۲ᶯ، ۰۰۱/۰>P، ۲۸۶/۳۵=(۴۳ و۲)F) معنادار است. همچنین مداخله مبتنی بر CBT بر خودکارآمدی درد(۶۸۹/۰=۲ᶯ، ۰۰۱/۰>P، ۱۲۵/۱۹۹=(۴۳و۲)F) و سبک های مقابله(۷۵۴/۰=۲ᶯ، ۰۰۱/۰>P، ۳۷۰/۲۳۱=(۴۳ و۲)F) تاثیر معناداری دارد. با توجه به نتایج LSD، گروه درمان روایتی نسبت به گروه درمان شناختی-رفتاری در پس آزمون خودکارآمدی درد و سبک مقابله ای مساله مدار افزایش و در سبک مقابله ای هیجان مدار در سطح معناداری (۰۵/۰ p<) کاهش داشته است.