بررسی شکل ظهور جسمانی موجودات مینوی در اسطوره های ایران به منظور بازنمایی در طراحی شخصیت پویانمایی

تولیدات پویانمایی به دلیل آزادی تام در خلق شخصیت ھای رویایی و فضاھای تخیلی نسبت به سایرگونه ھای نمایشی امکان بیشتری را نسبت به استفاده از فانتزی بصری در خود دارد. ھدف اینپژوھش بررسی دقیق نحوه تشریح شکل ظاھری موجودات مینوی در اسطوره ھای ایران، برایروایت صحیح داستان ھا و افسانه ھای ایرانی ھمگون با نگرش ماھوی ایرانی به موجودات اساطیریاست که با توجه به ماھیت آن در ھنر پویانمایی قابل بازنمایی و استناد خواھد بود. برای مقایسه ومطابقت دقیق موجودات مذکور از لحاظ کارکرد بھ دو دسته ی : سپنته (خیر) و انگره (شر) تقسیمبندی شده اند. در ھر دو دسته از لحاظ توانایی و موقعیت ، طبقه بندی شده اند و بر اساس متون کھنادب پارسی نشانه ھای ظاھری و نحوه بازنمایی ھر کدام استخراج و مشخص شده است.پژوھشحاضر از نوع توصیفی تحلیلی است. بھ روش کتابخانه ای و با رویکرد گفتمان رشته ای (اقتباسی)انجام گرفته است و در آن از روش استنباطی (کیفی ) استفاده شده است. نتایج نشان می دھد که باتوجه به دوگانه باوری یا ثنویت ھمه آفرینش در غالب متون کھن ایرانی، سپنته مینوان و انگرهمینوان به راحتی قابل تشخیص و تصویر ھستند. نیروی خیر ھمواره با ھیبتی معمولی، با تعابیریکلی و بدور از ذکر جزییات ، نورانی، خوشبو و زیبا توصیف می شوند. در مقابل، نیروی شر، غولپیکر، سیه چرده با ابلق، با اعضای نامتعارف بدن ،حیوان نما و در نقطه مقابل ایزدان وصفشده اند.