مقایسه اثربخشی درمان ذهن آگاهی، پسخوراند زیستی و روش ترکیبی بر خودکارآمدی جنسی مردان دارای انزال زودرس

مقدمه: زود انزالی یا انزال سریع رایج­ترین مشکل جنسی است که اثرات روان­شناختی زیادی بر روی رابطه همسران دارد. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان ذهن­آگاهی، پسخوراند زیستی و روش ترکیبی بر خودکارآمدی جنسی مردان دارای انزال زودرس بود. روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی مردان دارای انزال زودرس در دامنه سنی ۳۰-۵۰ ساله بودند که در سال ۱۴۰۱ به مراکز سلامت جنسی شهر تهران مراجعه کرده اند. از جامعه آماری مذکور تعداد ۳۲ مرد مبتلا به انزال زودرس و دارای شرایط ورود به پژوهش با روش نمونهگیری هدفمند وارد مطالعه شدند. سپس به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه ۸ نفر) قرار گرفتند. از مقیاس خودکارآمدی جنسی- کنش­وری نعوظی (SSES-E) جهت جمع آوری اطلاعات و به عنوان پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. گروه آزمایش یک، مداخله ذهن آگاهی را به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کردند و گروه آزمایش دوم پسخوراند زیستی را به مدت  ۸ جلسه ۲۰ دقیقه ای دریافت کردند و گروه آزمایش سوم روش ترکیبی (ترکیب دو روش ذهن آگاهی و پسخوراند زیستی) را به مدت  ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کردند؛ درحالی که گروه گواه آموزشی دریافت نکردند و در فهرست انتظار بودند. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل کوواریانس چند متغیره و تعقیبی LSD در سطح معناداری ۵ درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.    یافته­ها: گروه­ها از نظر متغیرهای جمعیت شناختی تفاوت آماری معناداری نداشتند. نتایج نشان داد بین میانگین خودکارآمدی جنسی در گروه های آزمایش و گروه گواه تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین یافته ها نشان داد که روش درمان ترکیبی در بهبود خودکارآمدی جنسی مردان دارای زود انزالی به طور معنی داری اثربخشی بیشتری از مداخله ذهن آگاهی و پسخوراند زیستی دارد (۰۵/۰P<). نتیجه­گیری: با توجه به یافتههای پژوهش حاضر مداخله ذهن آگاهی، برنامه پسخوراند زیستی و و روش ترکیبی می­تواند سبب افزایش خودکارآمدی جنسی مردان دارای زود انزالی شود. پیشنهاد می­شود درمانگران و مشاوران در راستای بهبود خودکارآمدی جنسی مردان مبتلا به انزال زودرس در کنار سایر مداخلات درمانی از این درمان­ها استفاده کنند.