نقش امید درمانی درشفای بیماری های جسمی و روانی بر اساس آیات و روایات اسلامی

زمینه و هدف : در تمام ادیان آسمانی و مکتب های بشری بر مسله امید تاکید شده است. از نظر اسلام اگر نا امیدی بر کسی غلبه کند به کفر و دوری از رحمت خداوند نزدیک می شود . امید نقطه شروع تکامل انسان در قرآن، به سوی خلیفه الله و مظهر تجلی اسمای الهی است. پژوهش حاضر با هدف نقش امید درمانی در شفای بیمارهای جسمی و روحی  و کاربرد نقش امید در طب در حوزه سلامت معنوی انجام گرفته شده است. روش ها : این تحقیق با روش توصیفی و تحلیلی  و به شیوه کتابخانه ای و با مراجعه به منابع  تفسیری  و روایی مرتبط با  آموزه های دینی انجام گرفته است. یافته ها: بر اساس یافته ها این پژوهش داشتن امید به آینده ی برای پیشگیری و درمان بیماری ها جسمی و روانی نقش اساسی دارد. امید، می تواند از افراد در برابر رویدادهای استرس زای زندگی حمایت کند و از طرفی بیماران جسمی با داشتن امید می توانند بر نارسایی هایی سیستم ایمنی خود غلبه کرده و باعث تقویت سیتم ایمنی در مقابل بیماری ها شوند. همچنین  قرآن کریم و سیره اولیای الهی منبع و سرچشمه تولید امید و امیدواری  می باشند که بیماران می توانند از این چشمه های امید سیراب گردند و جسم و روح خود را شفا نمایند زیرا امید حقیقی در ارتباط با «الله» است. امید آنچنان در اسلام دارای اهمیت است که قرآن آن را مرز بین کفر و ایمان تعبیر  کرده است  نتیجه گیری :  براساس نتایج این پژوهش توجه به آموزه های دینی می تواند باعث ارتقا سطح امیدواری افراد شود. ارتقا سطح امیدواری و  امید به آینده در هر مرحله ای از زندگی فرد عامل تحرک، نشاط و موفقیت بوده است  که در این زمینه افراد بیمار برای بازیابی سلامت جسمی و روانی خود می توانند از مقوله امید درمانی بهرمند گردند.