زلف و تعابیر عارفانه و عاشقانه آن
 در شعر فارسی

زلف از اصطلاحاتی است که در ادبیات و شعر عاشقانه و عارفانه کاربرد بسیار فراوان داشته است. این اصطلاح در منابع عرفان و تصوف فاقد تعابیر جامع و مانع است اما شاعران فارسیگو در اشعار خویش تعابیری لطیف، باریک، دقیق و مفصل از زلف ارائه نموده اند. زلف چهار تعبیر و معنای عمده دارد: ۱- کثرات و تعینات در مراتب هستی ۲- حجاب وجه غیبی احدیت و حاجب درگاه جمال و جلال الوهیت ۳- تجلیات جمالی و جلالی ذات لابشرط غیب الغیوب طریقت سلوک و ریسمان و کمند هدایت ربوبی.

کلیدواژه ها:

زلف ، گیسو ، طره ، مو ، عرفان ، شعر ، حجاب ، طریقت ، تجلی ، کثرات

صدور گواهی نمایه سازی
من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

https://civilica.com/doc/1925532

شناسه ملی سند علمی:

JR_PERLIT-47-192_005

تاریخ نمایه سازی: 9 اسفند 1402

نحوه استناد به مقاله:

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:

،1383،زلف و تعابیر عارفانه و عاشقانه آن در شعر فارسی،https://civilica.com/doc/1925532

در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود.
برای بار اول: ()
برای بار دوم به بعد: ()
برای آشنایی کامل با نحوه مرجع نویسی لطفا بخش راهنمای سیویلیکا (مرجع دهی) را ملاحظه نمایید.