بررسی تطبیقی شرایط ضرر قابل مطالبه قراردادی در نظام حقوقی ایران و افغانستان
محل انتشار: دوفصلنامه علمی حقوق پویا، دوره: 6، شماره: 6
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 32
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_DRI-6-6_006
تاریخ نمایه سازی: 9 اسفند 1402
چکیده مقاله:
بدون تردید هر عقل سلیمی چنین حکم می کند که هر کس زیر نام و هر عملی به دیگری ضرر بزند خسارت وارده به زیان دیده را با توجه به اصول حاکم در باب مسوولیت مدنی و حمایت از زیان دیده باید جبران کند، مگر در مواردی که ورود ضرر به دیگری قانونی باشد یا ضرری که به شخص وارد شده است ناروا و نا متعارف جلوه کند. از سویی هر خسارت موجب مسوولیت مدنی، قابل مطالبه نیست، بلکه قابلیت مطالبه بودن آن منوط به وجود شرایط آن است که قانونگذران هر دو سیستم حقوقی ایران و افغانستان شرایط چهارگانه ذیل را برای مطالبه ضرر پذیرفته اند که عبارتند از: مسلم بودن، مستقیم بودن، قابل پیش بینی بودن و جبران نشده بودن ضرر است، یعنی ضرر قابل جبران، زمانی قابل مطالبه است که شرایط فوق را دارا باشد. روش گرد آوری مطالب در این تحقیق از طریق مراجعه به منابع مکتوب، از شیوه ای کتاب خانه ای گردآوری گردیده و محتوای آن با روش توصیفی- تحلیلی و تطبیقی تدوین گردیده است. مقاله حاضر شرایط چهارگانه فوق را به صورت تطبیقی در دو سیستم حقوقی مورد بررسی و واکاوی قرار داد. برآیند مقاله حاکی از آن دارد که وجود شرایط فوق در هر دو سیستم حقوقی موجب مطالبه ضرر است.
کلیدواژه ها:
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :