رابطه خشونت خانگی علیه زنان با احساس امنیت در خانه و عوامل موثر بر آن(مطالعه موردی زنان ۴۵-۲۰ سال شهر کرج – بخش کیانمهر)

این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی خشونت علیه زنان با احساس امنیت در خانه و عوامل موثر بر میزان خشونت خانگی انجام گرفته است. چارچوب نظری از رهیافت ترکیبی در حوزه خشونت خانگی، از نظریه هایی چون منابع، یادگیری اجتماعی، جامعه پذیری جنسیت، نظریات فمینیستی و حوزه امنیت از دیدگاه گیدنز (امنیت وجودی) استفاده شده است. این تحقیق، از روش پیمایش کاربردی بهره برده است. جامعه آماری آن شامل زنان ۲۰ تا ۴۵ سال ساکن کیانمهر کرج در سال ۱۴۰۱ بوده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، برابر با ۳۸۱ نفر و شیوه نمونهگیری، خوشهای چند مرحله ای با استفاده از تکنیک پرسشنامه خودمحقق ساخته، اطلاعات از پاسخگویان جمعآوری شده است. نتایج نشان میدهد که از بین انواع خشونت علیه زنان (مالی، جسمی، جنسی، اجتماعی، عاطفی، کلامی و روانی)، خشونتهای عاطفی، کلامی و روانی شایعترین نوع خشونت علیه زنان در این شهر بوده است. همچنین احساس امنیت خانه زنان در در سطح متوسط و رو به پایین ارزیابی شده است؛ رابطه بین انواع خشونت و احساس امنیت زنان در خانه به صورت منفی و معکوس به دست آمده که نشان از بالا رفتن هر یک از انواع خشونت است، در نتیجه میزان احساس امنیت در خانه کاهش مییابد. نتایج رگرسیون حاکی از آن است که از میان متغیرهای اثرگذار (نگرش مردسالاری، پایگاه اقتصادی و اجتماعی زنان، تجربه و مشاهده خشونت، تحریک روانی شوهر) بر خشونت، متغیر نگرش مردسالارانه (پدرسالاری) با مقدار بتای ۰/۵۰ به طور مستقیم بیشترین تاثیر را به صورت مستقیم بر خشونت علیه زنان دارد.