مقایسه طرحواره های ناسازگار اولیه و نگرش به ازدواج در زوجین دارای تعارض با زوجین دارای تعارضات شدید و زوجین عادی زناشویی شهر یزد

هدف از پژوهش حاضر مقایسه طرحواره های ناسازگار اولیه و نگرش به ازدواج در زوجین دارای تعارض و فاقد تعارض زناشویی بود. اینپژوهش از حیث هدف بنیادی و از جهت روش در دسته پژوهش های پس رویدادی و علی مقایسه ای قرار می گیرد.جامعه آماری پژوهش کلیهزوجین مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی و مراکز مشاوره روانشناسی شهر یزد در سال ۱۴۰۱ بود که از بین آنها تعداد ۱۰۰ زوج به روشنمونه گیری داوطلبانه انتخاب و با کمک پرسشنامه تعارض زناشویی در دو گروه زوجین دارای تعارض و فاقد تعارض زناشویی تقسیم شدند.در این پژوهش از پرسشنامه های تعارضات زناشویی براتی و ثنائی ، فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ و پرسشنامه نگرشبه ازدواج براتین و روزن استفاده شد. نتایج نشان داد که از میان طرحواره های ناسازگار اولیه در طرحواره های رهاشدگی/بی ثباتی، بی-اعتمادی/بدرفتاری، اطاعت، ایثارگری، محرومیت هیجانی، معیارهای سرسختانه، استحقاق و خویشتن داری بین دو گروه دارای تعارضات شدیدو عادی تفاوت معنی داری در جهت مثبت در سطح (P<۰/۰۵) وجود داشت. در سایر طرحواره ها بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین در متغیر نگرش به ازدواج در خرده مقیاس نگرش خوش بینانه، نگرش بدبینانه و واقع گرا بین دو گروه تفاوت معنی داری در جهتمثبت در سطح (P<۰/۰۵) وجود داشت. در خرده مقیاس دیدگاه ایدئال گرا تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. به طورکلی میتوان بیان کرد که طرحواره های ناسازگار اولیه و نگرش به ازدواج به طور غیرمستقیم بر روابط زناشویی و تعارضات میان زوجین اثرگذار است؛بنابراین با توجه به اهمیت شکلگیری نگرش نسبت به ازدواج و تاثیر طرحواره های ناسازگار بر روابط زناشویی، پیشنهاد میشود برنامه ریزی هایمدونی جهت اصلاح طرحواره ها و تغییر نگرش نسبت به ازدواج، توسط متخصصان حوزه زوجدرمانی صورت پذیرد تا از بروز تعارضاتشدید زناشویی در بین زوجین پیشگیری شود. مشاوران حوزه خانواده می توانند با بهره گیری از نتایج این پژوهش و تکیه بر درمان هایطرحواره های ناسازگار به درمان و کاهش تعارضات زناشویی بپردازند.