پایش تغییرات سطح آب و پوشش گیاهی مناطق معدنی استان مازندارن با استفاده از شاخص های NWDI و NDVI

وجود معادن در حوزه های آبخیز بعنوان یکی از مهمترین بخش های منابع طبیعی فرصت ها و چالش هایی را برای توسعه پایدار جوامع ایجاد می کند. منابع طبیعی و معادن حداقل در مقیاس زمانی زندگی انسان ها جز منابع محدود و تجدیدناپذیر هستند که فعالیت های آن ، اثرگذاری جدی در بحث توسعه پایدار به ویژه از دیدگاه اقتصادی دارد با این حال با تخریباتی همراه است . بنابراین در تحقیق حاضر به بررسی تغییرات سطح پوشش گیاهی و منابع آب با استفاده از دو شاخص NDVI و NDWI در سطح استان مازندران پرداخته شد؛ در این راستا از تصاویر سنجنده لندست با دقت مکانی ۵۰۰*۵۰۰ متر استفاده گردید و پس از تصحیحات در دو سال ۲۰۲۰ و ۲۰۱۰ مقادیر شاخص استخراج گردید. نتایج نشان داد که معادن ذغالسنگ در حوزه های آبخیز تالار، بابلرود، لاویج و کجور؛ معان شن و ماسه در حوزه های آبخیز تالار، هراز و میانکاله واقع شداند. بطور کلی معادن بهره برداری از معادن در این حوضه ها باعث تغییر مسیر آبراهه در برخی مقاطع شده است . همچنین بر اساس نتایج بدست آمده شاخص NDVI در دو سال ۲۰۲۰ و ۲۰۱۰ طبقه پوشش گیاهی خیلی زیاد با درصد مساحت ۵/۳۴ و ۳۵/۳۹ درصد بیشترین مساحت را در منطقه شامل می شوند و کمترین مقدار آن برای طبقه زیاد در دو سال ۱۷/۱۶ و ۶۸/۱۸ است . شاخص NDWI طبقه خیلی ضعی دارای بیشترین درصد مساحت در منطقه با مقادیر ۳۷ و ۳۲ درصد بوده است .