مقایسه و ارزیابی تثبیت مناطق لغزشی با توسکا به دو روش جنگلکاری و زادآوری شده در جنگل خیرود نوشهر

در مدیریت جنگل ساخت جاده برای مدیریت پایدار جنگل و افتتاح شبکه ریزبافت و نتجتای دسترسی به عمق جنگلها، امری اجتناب ناپذیر است . با طراحی و ساخت جاده جلوگیری از پدیده لغزش و رانش در دامنه ها نیز همواره مدنظر مدیران جنگل بوده است . برای تثبیت دامنه ها روشهای زیادی وجود دارد که یکی از آنها تثب یت دامنه ها توسط کاشت درخت می باشد. در این تحق یق دو منطقه لغزشی با توسکای زادآوری و توسکای جنگلکاری شده بر اساس پارامترهای فیزیکی ، مکانیک و شیمیایی خاک مورد مطالعه قرار گرفت . منطقه با GPS مساحت یابی و نقشه تهیه شد. در هریک از مناطق بصورت تصادفی سیستماتیک در شش قطعه نمونه پروفیل ها تا عمق لایه نفوذناپذیر حفر شدند و از عمق های ۲۰- ۳۰ cm، ۱۰ cm بالاتر از لایه نفوذناپذیر و افقهای A و B برداشت شد و متغیرهای اسیدیته ، پتاسیم ، نسبت جذب سدیم ، کربن آلی و ازت، فسفر و بافت و حدود آتربرگ اندازهگیری شد. نتایج نشان دادند که خاک مناطق مورد مطالعه ریز دانه با حد روانی و پلاستیسیته بالا می باشند. میزان سدیم در دو منطقه مورد مطالعه خیلی پایین و جذب سدیم (SAR) در دو منطقه پایین است و خاک دو منطقه فولکوله است . همچنین نتایج نشان دادند که توسکازادآوری و جنگلکاری شده هر دو باعث پایداری خاک مناطق لغزش می شوند ولی تاثیرات توسکای جنگلکاری شده بدلیل پراکنش منظم درختان توسکا و تراکم بیشتر نسبت به توسکای زادآوری شده، بیشتر است .