بهبود الگوریتمهای ابتکاری مساله جذب زمینی تاخیرات پرواز

مدلهای تحق یق در عمل یات یکی از کاراتر ین ابزارها برا ی حل مشکل تاخ یرات پروازها م یباشند . مدلهای جذب زم ینی ت اخیرات از جملـه مدلهای خط ی در تحق یق در عمل یات هستند و بر اساس ا ین فلسفه بنا شده اند که " تـاخ یرات هواپ یمـا در آسـمان و حـ ین پـرواز بـس یار پرهزینهتر از تاخ یرات بر رو ی زم ین است ". بر اساس ا ین فلسفه محدود یتهایی در ا ین مدل ها قرار داده شده که با ثابت نگه داشتن زمـان سفر، از تاخ یر پرواز در آسمان جلوگ یری م یکند . در این م یان مدلهای چندفرودگاه ی ١ با در نظر گرفتن ارتبـاط بـ ین دو پـرواز مـدلها ی دقیقتری برا ی برنامه ریزی پروازها محسوب م یشوند . اما از آنجا که ا ین مدلها در مجموعه مدلها ی NP-HARD دسـته بنـد ی مـ یشـوند، استفاده از آنها برا ی مجموعه های بزرگ فرودگاه ها و پروازها قابل حل ن یست .. در این مقاله یک روش پیشنهادی بهبودیافته بر مبنای الگـوریتم NRJ ارائه شده است که در آن ساختار اولویت دهی جدیدی برای تخصیص پرواز مطرح شده است . سپس به بررسی نتا یج حاصـل از ا یـ ن الگوریتم برای ۱۳ نمونه داده پرداخته شده که نتایج حاصل از الگوریتم پیشنهادی در مقایسه با الگوریتمهای مشابه بهتر بوده است .