اثربخشی درمان مثبت نگر بر سازگاری اجتماعی و کیفیت زناشویی زوجین دارای اختلاف

هدف کلی از انجام این پژوهش ، تعیین اثربخشی درمان مثبت نگر بر سازگاری اجتماعی و کیفیت زناشویی زوجین دارای اختلاف است . نوع پژوهش کاربردی است و روش پژوهش به صورت نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است . جامعه آماری شامل ۳۰ زوج دارای اختلاف و مراجعه کننده به مرکز مشاوره منتخب شهر تهران است . این تعداد با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تعیین و به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (۱۹۶۱) و پرسشنامه کیفیت زناشویی توسط باسبی و همکاران (۱۹۹۵)، بوده است . همچنین مداخله آموزشی مثبت نگری رشید و سلیگمن (۲۰۱۳)، از پروتکل های آموزشی مورد نظر در این پژوهش است . برای آزمون داده های به دست آمده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره با استفاده از نرم افزار ۲۵SPSS استفاده شد. یافته های به دست آمده حاکی از آن شد که درمان مثبت نگر بر سازگاری اجتماعی تاثیر دارد، درمان مثبت نگر بر سازگاری اجتماعی تاثیر دارد. بنابراین نتیجه گیری می شود که درمان مثبت نگر بر سازگاری اجتماعی و کیفیت زناشویی زوجین دارای اختلاف تاثیر دارد. به این ترتیب درمان مثبت نگری یکی از الگو های رفتاری ممتاز است که می تواند به زوجین برای استحکام بنیان خانواده و بقای روابط زناشویی کمک نماید.