پیش بینی رضایت شغلی بر اساس پشتکار و انگیزش شغلی بین زنان شاغل در آموزشوپرورش استثنایی شیراز

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رضایت شغلی بر اساس پشتکار و انگیزش شغلی بین زنان شاغل در آموزشوپرورش استثنایی شیراز انجام شده است . روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را زنان شاغل در آموزشوپرورش استثنایی شیراز در سال ۱۴۰۲ تشکیل دادند. جهت نمونه گیری از روش نمونه گیری در دسترس و فرمول کوکران نمونه ۲۲۵ نفر به پرسشنامه ها پاسخ دادند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه های پشتکار شغلی داک ورث و همکاران (۲۰۰۷)، پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا (MSQ)، پرسشنامه انگیزش شغلی هرزبرگ استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از روش آماری رگرسیون چند متغیره استفاده گردید و نتایج ضریب همبستگی و رگرسیون جهت آزمون فرضیه ها نشان داد که پشتکار شغلی بر رضایت شغلی زنان شاغل در آموزشوپرورش استثنایی شیراز تاثیر معنادار و مثبت دارد. انگیزش شغلی بر رضایت شغلی زنان شاغل در آموزشوپرورش استثنایی شیراز تاثیر معنادار و مثبت دارد.