مقایسه ی اثربخشی بازی درمانی والدینی و بازی درمانی کودک محور بر حرمت نفس و خویشتن پذیری در کودکان دارای اضطراب جدایی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی بازی درمانی کودکمحور و بازی درمانی والدینی بر ادراک از خود درکودکان دارای اختلال اضطراب جدایی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانش آموزان دختر دارای اضطراب جدایی در پایه های پنجم و ششم در شهر بابل بودند، نمونه ۴۵ نفراز آنان بودندکه به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش ۱ گروه آزمایش ۲ و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی اول، بازی درمانی کودکمحور با رویکرد اکسلاین (۱۹۶۹)را در ۱۶ جلسه ۴۵ دقیقه ای و گروه آزمایشی دوم، آموزش بازی درمانی والدینی (لندرث،۱۹۹۳) را در ۱۰ جلسه ۲ ساعته دریافت کردند. ابزار پژوهش فرم (د) پرسشنامه علائم مرضی کودکان (۴(CSI-(اسپرافکین ، لانی و گادو ،۱۹۹۴)و پرسشنامه سنجش ادراک خویشتن شوستروم ( ۱۹۶۲) بود. دادهها با تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد.نتایج نشان داد هر دو مداخله در ارتقای ادراک از خود درکودکان دارای اختلال اضطراب جدایی موثر هستند همچنین بین اثربخشی دو گروه آزمایشی تفاوت معناداری وجود داشت و آموزش مبتنی بر بازی درمانی والدینی در بهبود ادراک خود موثرتر بودهاست (۰۵/۰.(p< می توان آموزش بازی درمانی را جایگزین مناسب تری در بهبود ادراک از خود و همچنین بهبود علائم روان شناختی کودکان دچار اختلال اضطراب جدایی درنظر گرفت .