اثربخشی خانواده درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش رضایت مندی زوجین در حال طلاق شهر بابل

ازدواج پیوندی عاطفی و قانونی بین زن و مرد است و منشاء چرخه زندگی خانوادگی شناخته می شود. هدف پژوهش حاضر اثربخشی خانواده درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش رضایت مندی زوجین در حال طلاق شهر بابل بوده است . روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی اثربخشی و مداخله ای و پیش آزمون و پس آزمون است . جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زوج های متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگستری شهر بابل در سال ۱۴۰۱ که حداقل یک سال از زندگی مشترک آنها گذاشته و در آستانه طلاق قرار دارند، تشکیل می دهند. جهت انتخاب شرکت کنندگان با همکاری دادگستری شهرستان بابل از بین زوج هایی که جهت طلاق به دادگستری مراجعه کرده بودند تعداد آنها ۵۸۰ نفر می باشد. از بین افراد جامعه تعداد ۴۰ نفر از مراجعه کنندگان بعنوان نمونه بصورت در دسترس در دو گروه کنترل (۲۰ نفر) و آزمایش (۲۰ نفر) انتخاب شد. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد ۴۷ سوالی رضایت زناشویی انریچ (۱۹۹۸) استفاده شد. همچنین برای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد از پروتکل درمانی برگرفته از مطالعات فغانی تولون (۱۳۹۹) در ده جلسه بصورت هفته ای و دو جلسه دو ساعته در هفته استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل سوالات و فرضیات پژوهش از از تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره جهت بررسی فرضیه ها در نرم افزار ۲۲SPSS استفاده شد.یافته های پژوهش نشان داد خانواده درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش رضایت مندی زوجین در حال طلاق شهر بابل تاثیر دارد. (۰۵/۰ . (P<بر اساس نتایج بدست آمده می توان با برگزاری دوره های خانواده درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد به بهبود افزایش رضایت مندی زوجین در حال طلاق شهر بابل کمک نمود .