بررسی اثربخشی رقص درمانی بر کنترل حرکتی سالمندان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رقص درمانی بر کنترل حرکتی سالمندان بود. این پژوهش شبه آزمایشی بصورت پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش شامل ۴۷ نفر از سالمندان رجوع کننده به سرای سالمندان پناه تهران بودند که نمونه ای به حجم ۳۰ نفر (گروه آزمون ۱۵ نفر و گروه گواه ۱۵ نفر) به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده بودند. ابزار گردآوری اطلاعات آزمون بلند شدن و رفتن زماندار است . جهت تحلیل داده ها از فنون آمار توصیفی (جداول و نمودارهای فراوانی )، و آمار استنباطی (آزمون کلموگروف اسمیرنوف برای بررسی نرمال بودن متغیرها و آزمون تحلیل کوواریانس ) در نرم افزار ۲۲SPSS. استفاده شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که رقص درمانی بر کنترل حرکتی ، اثربخش نیست بدین معنی که با انجام رقص درمانی نمی توان کنترل حرکتی ، سالمندان را بهبود بخشید .