اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت به خود بر سرکوبگری عاطفی دانشجویان مبتلا به علائم روان تنی

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش درمان شفقت به خود بر سرکوبگری عاطفی دانشجویان مبتلا به علائم روانتنی شهر تهران بود. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه گواه بود. به منظور انجام این پژوهش ۳۰ نفر از دانشجویان مبتلا به علائم روانتنی به شیوه نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و گواه جای گرفتند. بر ای گروه آزمایش ، آموزش درمان مبتنی بر شفقت به خود بصورت گروهی به مدت ۸ جلسه ، هفته ای ۲ بار انجام شد. دادهها توسط پرسشنامه ها علائم روان تنی لاکورت وسرکوبگری عاطفی واینبرگرجمع آوری شدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد نمرات سرکوبگری عاطفی گروه آزمایش در پس آزمون کاهش معناداری داشته است و مداخله آموزش شفقت به خود بر سرکوبگری عاطفی دانشجویان مبتلا به علائم روانتنی اثر بخش بوده است . با توجه به نتایج پژوهش می توان از آموزش درمان شفقت به خود به منظور کاهش سرکوبگری عاطفی در دانشجویان مبتلا به علائم روانتنی استفاده کرد.