اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر خلاقیت کودکان اضطرابی

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خلاقیت کودکان اضطرابی میباشد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کودکان اضطرابی شهر تهران در سال ۱۴۰۲ تشکیل دادند که پس از اجرای پرسشنامه خلاقیت تورستون که تعداد زیادی نمره پایین تر از سطح متوسط دریافت کردند که از بین آنها ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به دو گروه مساوی تقسیم و به تصادف در گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند و آزمودنیهای گروههای آزمایشی به مدت ۹ جلسه و هفته ای یک بار و هر جلسه ای به مدت ۹۰ دقیقه تحت آموزش شناختی رفتاری قرار گرفت در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه خلاقیت تورستون بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که نمره متغیر خلاقیت در پس آزمون نسبت به نمره پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. بنابراین نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر خلاقیت کودکان اضطرابی تاثیر دارد.