بررسی انفصال یک جانبه لوهانسک و دونتسک از اوکراین از منظر حقوق بین الملل

انفصال و جدایی طلبی گروه های اقلیت ملی برای تشکیل دولت های جدید در طول تاریخ همواره مطرحبوده و در بسیاری از اسناد بین المللی به عنوان یک حق غیر محدود شده برای رهایی از موقعیتاستعماری دولت ها و گروه های اقلیت به رسمیت شناخته شده است. حقی که با دموکراسی و حقوقبشر در یک ردیف قرار گرفته و یک ایده است که ریشه در مقام انسانی دارد؛ این به معنای قدرت موازیو فهم جدید ذات حاکمیت و نقش حقوق بین الملل در حمایت از حقوق بشر می باشد.حق تعیین سرنوشت در چارچوب انفصال یکجانبه به یکی از چالش های پایا و بزرگ لاینحل برایحقوق بین الملل تبدیل شده است؛ زیرا انفصال و جدایی بخشی از یک کشور جهت ایجاد یک دولتمستقل در خارج از محدوده پذیرش حقوق بین الملل موردی است که حقوق بین الملل را به چالشکشیده تا جای که در برخی موارد انفصال بخشی از دولت ها را تحت عنوان شرایط خاص پذیرفته است.نبشته حاضر، با در نظرداشت مقوله انفصال و بررسی جایگاه و دامنه اعمال آن با موازات حقوق بینالملل به انفصال یکجانبه پرداخته و این پرسش که آیا حقوق بین الملل مجوز انفصال یکجانبه دروضعیت غیر استعماری را میدهد یاخیر؟ پرسشی که امروز در مورد دو منطقه جدایی طلب شرقاوکراین (لوهانسک و دونتسک) نیز مطرح است که در لابلای این نوشتار به آن پاسخ داده و سرنوشت وجایگاه حقوقی آنها را از منظر حقوق بین الملل به عنوان موضوعی اصلی مورد بحث و بررسی قرارمی دهیم.