پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان دختر بر اساس بدنظمی هیجانی و خودمتمایزسازی

مقدمه: یکی از جمله عواملی که امروزه همه جوامع و خصوصا جامعه ما با آن روبرو بوده و زمینه ساز مشکلات زیادی شده، گرایش روزافزون نوجوانان به رفتارهای پرخطر است. پژوهش  حاضر با هدف پیش بینی رفتارهای پرخطر بر اساس بدنظمی هیجانی و خودمتمایزسازی در نوجوانان دختر انجام شد. روش پژوهش حاضر همبستگی بود. روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه نوجوانان دختر شهر شیراز بودند که از بین آنها تعداد ۲۰۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه­ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده­های پژوهش با استفاده از پرسشنامه رفتارهای پرخطر، مقیاس اولیه دشواری در تنظیم هیجان و پرسشنامه خود متمایزسازی گردآوری شد. برای تحلیل داده­ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین بدنظمی هیجانی و گرایش به رفتارهای پرخطر ارتباط معنی­داری وجود دارد، بین خودمتمایزسازی و گرایش به رفتارهای پرخطر ارتباط معنی داری وجود دارد، در نهایت ضریب همبستگی چندگانه برابر با ۴۰۴/۰=MR و ضریب تعیین برابر با ۱۶۳/۰=RS بود که در سطح ۰۱۷/۰>p معنی­دار بود. به عبارتی ۳/۱۶% از واریانس مربوط به گرایش به رفتارهای پرخطر به وسیله متغیرهای مذکور تبیین شد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می­توان به وسیله بدنظمی هیجانی و تمایزیافتگی، میزان گرایش دانش آموزان به رفتارهای پرخطر را پیش بینی کرد.