مدیریت و کنترل ترافیک شهری با دیدگاه آسیب شناسی زیست محیطی

روند سریع توسعه شهرنشینی منجر به افزایش تقاضا برای ایجاد امکانات حمل ­ونقل شده اما عدم کفایت سیستم موجود، موجب افزایش ترافیک شهری گردیده است. ترافیک به عنوان اصلی ترین عامل ایجاد آلودگی در کلان شهرها محسوب می شود و لذا جهت کنترل و کاهش میزان آلودگی، مدیریت ترافیک وسایط نقلیه موتوری امری ضروری است. از سوی دیگر، در جوامع امروزی ترافیک یکی از عوامل بازدارنده در امر عبور و مرورهای درون شهریست و مدیریت ترافیک برای تسهیل در امر عبور و مرور و تعیین مسیرهای بهینه برای ارائه خدمات حیاتی از قبیل آتش نشانی و اورژانس، امری اجتناب ناپذیر است. طبق اعلام سازمان ملل متحد، تراکم ترافیک تا سال۲۰۵۰ به ۶۸ درصد خواهد رسید؛ بنابراین شهرها باید از راهکارهای مناسب برای کنترل ترافیک استفاده کنند. بدیهی است با شناخت و بررسی راهکارهای مختلف هم می توان این مشکل را حل کرد و هم در هزینه های مدیریت شهری صرفه جویی نمود. ازدیاد خودروها و ترافیک سنگین منجر به اتلاف وقت، افزایش مصرف سوخت، خستگی های جسمی و روانی و افزایش آلودگی هوا می شود؛ بنابراین برنامه ریزی و مدیریت حمل ونقل امری الزامی است. در همین راستا طرح های گوناگونی مانند ایجاد محدوده ترافیک، ایجاد خیابان های بدون ترافیک، آرام سازی مناطق مسکونی، افزایش قیمت پارکینگ و یا ممنوعیت پارک خودرو در حاشیه خیابان ها تا شهروندان به استفاده از وسایل نقلیه عمومی و دوچرخه تشویق شوند. این طرح ها در بعضی از شهرهای دنیا با موفقیت روبرو بوده است که می تواند با الگو گرفتن و بومی سازی آن ها در شهرسازی راهی برای کنترل ترافیک شهرهای کشورمان به خصوص ترافیک تهران مورد اجرا قرار داد.