بررسی اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر مدل کفایت اجتماعی فلنر بر بهبود رشد و مهارت های اجتماعی دختران کم توان ذهنی

هدف این تحقیق بررسی اثربخشی آموزش مهارت­های اجتماعی براساس مدل کفایت اجتماعی فلنر بر مهارت­ها و رشد اجتماعی دانش­آموزان دختر کم­توان ذهنی ۱۵-۱۰ ساله بود. برای رسیدن به این مهم از روش پژوهش آزمایشی با پیش­آزمون-پس­آزمون و گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش­آموزان دختر کم­توان ذهنی ۱۵-۱۰ ساله شهر ارومیه را دربرمی­گرفت که در سال تحصیلی ۸۹-۸۸ در مدارس استثنایی مشغول به تحصیل بودند (۹۱=­N). از این تعداد ۴۰ نفر به عنوان نمونه آماری تعیین و به طور تصادفی در گروه آزمایش (۲۰­n=) و گواه گمارده (۲۰­n=) شدند. هر دو گروه بر اساس میانگین ضریب هوشی و سن همتا گردیدند. بر اساس مولفه­های مدل کفایت اجتماعی فلنر برنامه­ای آموزشی طراحی و طی ۳۰ جلسه اجرا گردید. هر دو گروه با استفاده از آزمون مهارت­های اجتماعی و مقیاس رشد اجتماعی واینلند پیش­آزمون و پس­آزمون شدند. جهت تحلیل داده­ها آزمون t گروه­های وابسته و تحلیل کوواریانس بکار رفت. نتایج مربوط به مقایسه پس­آزمون گروه­های آزمایش و گواه نشان دادند آموزش مبتنی بر مدل کفایت اجتماعی فلنر موجب بهبود مهارت­ها و رشد اجتماعی شده است (۰۱/۰­P<). یافته­های مربوط به آزمون تحلیل کوواریانس نیز حاکی از وجود تفاوت معنی­دار نمره­های پیش­آزمون و پس­آزمون دو گروه برای متغیر مهارت­های اجتماعی (۶۸/۰= مجذور اتا، ۵۶/۷۰=F) و متغیر رشد اجتماعی (۴۱/۰= مجذور اتا، ۳۲/۴۶=F) بود. مقایسه ضرایب اتا و مقادیر F دو متغیر رشد و مهارت­های اجتماعی نشان داد آموزش­ها روی مهارت­های اجتماعی موثرتر واقع شده­اند.