بررسی اثربخشی آموزش غنی سازی روابط بر ارتقای خوش بینی و شادمانی زناشویی زوجین

این پژوهش با هدف تعیین تاثیر غنی­سازی روابط بر خوش­بینی و شادمانی زناشویی زوجین شهر اصفهان صورت گرفت. روش پژوهش نیمه­تجربی از نوع پیش­آزمون­­پس­آزمون با گروه کنترل بود. به منظور اجرای پژوهش ۳۶ زوج در دو گروه آزمایش (۲۰ زوج) و گواه (۱۶ زوج) به طور تصادفی جایگزین شدند. متغیر مستقل غنی­سازی روابط بود که در ۸ جلسه بر روی گروه آزمایش انجام شد و در گروه گواه هیچ مداخله­ای انجام نشد. ابزار پژوهش پرسشنامه شادمانی زناشویی (MHS) و پرسشنامه جهت­گیری به زندگی (LOT-R) بود. برای تحلیل داده­ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته­های پژوهش نشان داد که غنی­سازی روابط بر افزایش نمره­ی شادمانی زناشویی زوجین (۰۵/۰>P) و خوش­بینی (۰۱/۰>P) موثر بوده است. نتایج پیگیری پس از یک ماه نشان داد که بین گروه آزمایش و گواه در میزان شادمانی زناشویی و خوش­بینی تفاوت وجود دارد (۰۰۱/۰>P) و اثربخشی غنی­سازی بعد از یک ماه باقی مانده است. نتایج پژوهش نشان داد که مهارت­های غنی­سازی روابط، خوش­بینی و شادمانی زناشویی را افزایش داده است که با یافته­های پژوهش­های قبلی همسو است. یافته­های این پژوهش می­تواند اطلاعات مفیدی را برای پژوهشگران، مشاوران و روان­درمانگران در مورد اثر بخشی غنی­سازی روابط بر بهبود ابعاد روابط زناشویی فراهم نماید.