بررسی ارتباط میان شیفتگی مشتری بر اعتیاد به برند در فروشگاه های کت و شلوار گراد

هدف: اعتیاد به برند یکی از مهم ترین روش هایی است که مصرف کنندگان با برندها سروکار دارند. انواع دیگر روابط مصرف کننده- برند شامل دلبستگی به برند، عشق به برند، وفاداری به برند، شیفتگی به برند و اعتماد به برند است. این مطالعه مفهوم سازی و تعریف اعتیاد به برند را به طور تجربی فراهم می کند که آن را به وضوح از انواع دیگر روابط مصرف کننده- برند و همچنین از خرید اجباری و تمایل اکتسابی، متمایز می سازد. به دلیل کمبود مطالعات در زمینه موضوع شیفتگی مصرف و شیفتگی برند در صنعت پوشاک و باتوجه به اهمیت برند و برندسازی در راهبرد کلان سازمان و رابطه مهم برند و مشتری و به منظور تلاشی نوآورانه، پژوهش حاضر با استفاده از چارچوب ارزش شیفتگی مصرف به عنوان یک معیار اندازه گیری برای شیفتگی معنادار مصرف کننده و با هدف کشف رابطه بین سازه های مختلف شیفتگی مشتری و اعتیاد به برند مشتری به این سوال پاسخ داده شده است که: آیا شیفتگی مشتری بر اعتیاد به برند تاثیری معنی داری دارد؟ روش : جامعه اماری مشتریان پوشاک با حجم نمونه ۳۸۴ نفر انتخاب شده است. ابزار گردآوری داده پرسشنامه که روایی و پایایی آن تائید شده است. به منظور آزمون فرضیات از مدل معادلات ساختاری استفاده شده وداده ها با استفاده از آمارتوصیفی از طریق۲۴ SPSS و آمار استنباطی آزمون معادلات ساختاری از طریق PLS۳ Smartتجزیه و تحلیل شده است. یافته ها: فرضیه ادعایی اصلی مبنی بر تاثیر شیفتگی مشتری بر اعتیاد به برند تائید شد . نتایج نشان داد که فاکتور هدف گرایی ، فاکتور لحظه تعامل با مشتری ، فاکتور آرامش خاطر و فاکتور شیفتگی محصولات مشتری بر اعتیاد به برند به ترتیب بیشترین تا کمترین تاثیر را داشته اند.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این تحقیق در راستای مباحث ادبیات نظری و تحقیقات گذشته بوده و اعتیاد به برند متفاوت از دیگر مفاهیم رابطه مصرف کننده برند است و لزوما منجر به پیامدهای مضر برای همه معتادان به برند (برخلاف بسیاری از انواع دیگر اعتیاد) نمی شود.این تحقیق بینش جدیدی در رابطه با شیفتگی مشتری بر اعتیاد به برند ارائه می دهد.