تحلیلی و مروری کامل بر راهبرد ها و استراتژی های موثر در ایجاد خلاقیت در دانش آموزان

یکی از ناکارآمدی هایی که در نظام آموزشی داریم این است که اکثر سیستم های آموزشی ما به جای تاکید بر استفاده از قدرت شگفت انگیز مغز به انباشتن و ذخیره سازی اطلاعات می پردازند. با توجه به تغییر و تحولات سریع و انفجار دانش و اطلاعات و استفاده از تکنولوژی های جدید، نیازمند کسب مهارت های تفکر خلاق، قابل انعطاف و دقیق می باشیم. نکته بسیار مهمی که باید به آن توجه داشت این است که خلاقیت قابل پرورش و رشد باشد و این مستلزم تغییر و تحول در نظام آموزشی و به کار گیری شیوه های خاصی است که باید دست اندر کاران تعلیم و تربیت از سطوح بالاتر گرفته تا مدیران و معلمان مدارس و حتی اولیای دانش آموزان به آن توجه نمایند. دانش آموزان باید به دانش، ایده ها، اندیشه ها و تفکرات جدید و بکر تشویق شوند. لازم است معلمان در تمامی دروس پذیرای ایده های جدید دانش آموزان خود باشند و به تفکرات آن ها احترام بگذارند. خطری که وجود دارد این است که ممکن است معلمان به سبب اصرارشان در انتقال دانش پذیرفته شده خیلی زود جریان اندیشه های کودک را قطع نمایند و قدرت آفرینندگی و ابتکار را از آنان بگیرند. هنر یک معلم موفق و مجرب این است که شیوه فکر کردن را به دانش آموزان بیاموزد. برای تحقق این هدف لازم است در ذهن دانش آموزان سوال ایجاد نمود و کنجکاوی آنان را برانگیخت. «سیال سازی ذهن» دانش آموز یکی از وظایف معلمان اندیشمند است یعنی معلمی موفق است که بتواند آرامش ذهنی دانش آموزان را بر هم زند. مربیان بایستی خلاق، مبتکر، کنجکاو، محقق، با اعتماد به نفس، سخت کوش و خود شکوفا باشند، در غیر اینصورت رهنمودهای تربیتی بلا اثر خواهند بود. موضوعی که در نظام آموزش ما به آن توجهی نمی گردد خلاقیت و چگونگی پرورش آن می باشد. این موضوع در سیستم آموزشی کودکستان و ابتدایی باید بسیار مورد توجه قرار گیرد، چرا که خلاقیت خصیصه ای است که در سال های اول زندگی می توان به بهترین شکل ممکن آن را پروریده و بارور نمود. در سن ۶ سالگی بخش عمده ای از شخصیت کودک شکل می گیرد. خلاقیت نقش بسزایی در شکل گیری شخصیت و آینده کودک دارد. بنابراین لازم است که این خصیصه ارزشمند به خوبی شناخته شده و حداکثر تلاش را برای پرورش آن در کودک بعمل آورد.