بررسی اثرات مخرب پرخاشگری والدین بر کودکان و گوشه گیر شدن آنها در مدرسه

پرخاشگری یکی از واکنش های انسان در مواقعی است که نمی تواند خشم خود را کنترل کند. در تعریفی ساده، پرخاشگری درروانشناسی و دیگر علوم رفتاری و اجتماعی، به معنی رفتاری است که منجر به آزار و درد میشود. پرخاشگری رفتاری استکه به قصد آسیب رساندن به فرد دیگری (جسمانی یا زبانی) یا نابود کردن دارایی دیگران صورت می گیرد. والدینی که ازمهارتهای تربیتی آگاهی کافی ندارند، از خشونت و پرخاشگری بیشتر استفاده می کنند. پرخاشگری، معمولا الگویی ازرفتارها و اعمال است که در ایجاد ارتباط موثر بین کودک و والدین لطمه می زند. والدین پرخاشگر، مسائل را در کوتاه مدتممکن است حل کنند؛ اما بر چگونگی رشد و تطبیق با مشکلات در بزرگسالی کودکان، اثر مخربی می گذارد. پرخاشگریوالدین بر کودکان اثراتی بر زندگی کودک می گذارد که شاید در آینده جبران ناپذیر باشد. یکی از موقعیت هایی که این اثراتخود را نشان می دهد، در دوران مدرسه خواهد بود که کودکان دچار افسردگی شده و نمی توانند به خوبی با دوستان خودارتباط برقرار کنند و معمولا گوشه گیر می شوند. مطالعه حاضر به منظور معرفی اثرات پرخاشگری، به بررسی اثرات آن برکودکام و ارائه راهکارهایی برای جلوگیری از پرخاشگری پرداخته است.