طراحی و تولید آنتی بادی مهندسی شده برعلیه IgG جهت تشخیص عفونتهای موجود در خون

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 57

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICFBCNF07_005

تاریخ نمایه سازی: 16 اسفند 1402

چکیده مقاله:

با استفاده از ایمونوگلبولینها میتوان اطلاعات دقیقی در مورد یک آنتیژن خاص بدست آورد. برای جداسازی اختصاصی یک کلاس ایمونو گلبولین از روش کروماتوگرافی جذبی استفاده میشود. هدف از این مطالعه کلون و بیان پروتئین G نوترکیب باکتری استرپتوکوکوس است که در کروماتوگرافی جذبی برای جداسازی IgG سرم استفاده می-گردد. در این مطالعه پس از دریافت پروتئین (G) در وکتور بیانی pET-۲۸a ، تایید حضور ژن G در وکتور بیانی مذکور توسط تکنیک PCR انجام شد. پس از انجام تست تاییدی ابتدا در یک سویه کلونینگ TOP۱۰ به منظور تکثیر منتقل گردید و پس از استخراج پلاسمید در یک سویه بیانی BL۲۱ کلون گردید. ژن پروتئین G خالص سازی شد و به کمک پرایمرهایی که بر اساس ژن پروتئین G طراحی شده بودند واکنش PCR انجام شد. برای جدا کردن ژن فوق پلاسمید نوترکیب با آنزیم های xho I و EcoR I هضم گردید. جهت بررسی اندازه پروتئین نوترکیب روی ۱۲% SDSpage بارگذاری شد و ارزیابی تیتر آنتی بادی تولید شده توسط تکنیک الایزا و تزریق به حیوان آزمایشگاهی موش ایمن شده جهت تولید آنتی بادی و تشخیص عفونت های موجود در خون مورد بررسی قرار گرفت. محصول PCR که دارای ۷۰۵ جفت نوکلئوتید میباشد با موفقیت در پلاسمید بیانی کلون و تایید شد. پروتئین با روش کروماتوگرافی نیکل تخلیص و با وسترن بلات ارزیابی شد. حضور باند ۲۹/۹۱ کیلودالتونی در ژل ۱۲% SDSpage ، بیان پروتئین نوترکیب و هم چنین حضور باند بر کاغذ نیتروسلولز در محدوده مذکور در آزمون وسترن بلاتینگ، تاییدی بر تولید پروتئین نوترکیب بود، میزان پروتئین تخلیص شده در این تحقیق ۷۸ میکروگرم در میلی لیتر بود. بر اساس آزمایش الایزاپروتئین G به خوبی قادر به شناسایی IgG موش بود و تفاوت معنا داری در نمونه گیری نوبت اول و نوبت دوم در تیتراسیون IgG گروه تزریقی پروتئین Fc-RBD وجود نداشت. نتایج نشان دادند با تولید و طراحی آنتی بادی های مهندسی شده علیه IgG میتوان به راحتی عفونتهای موجود در خون موش در آزمایشگاه های ایمنی شناسی را شناسایی کرد.

نویسندگان

زهرا رنجبر تنگ کرمی

دانش آموخته گروه ژنتیک، دانشکده علوم زیستی، واحد ورامین - پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران

شهره زارع کاریزی

گروه ژنتیک و بیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، واحد ورامین - پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران.