اثر ترکیبی نانوذرات دی اکسید تیتانیوم و فلز نیکل بر بافت آبشش ماهی گورخری (Danio rerio)

مطالعه حاضر با هدف بررسی آسیب شناسی بافت آبشش ماهی گورخری (Danio rerio) متعاقب رویارویی با نانوذرات دی­اکسید تیتانیوم ترکیب ­شده با فلز نیکل انجام شده است. بدین منظور از ۲۰۰ قطعه ماهی با متوسط وزن ۵/۱ گرم و طول ۲ سانتی­متر استفاده شد. ماهیان به مدت ۹۶ ساعت در معرض  چهار غلظت غیرکشنده نانوذرات دی­اکسید تیتانیوم ترکیب ­شده با نیکل (شامل ۱، ۱۰، ۳۲ و ۱۰۰ میلی­گرم در لیتر) به همراه گروه شاهد (فاقد هرگونه ماده شیمیایی) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پس از مواجهه با نانوذرات دی­اکسید تیتانیوم ترکیب­ شده با نیکل عوارضی همچون خمیدگی تیغه­های ثانویه، هیپرتروفی تیغه­های ثانویه، افزایش ترشح موکوس، افزایش به هم­چسبیدگی لاملاهای ثانویه، هیپرپلاژی و در نهایت افزایش نکروز رخ داد. اگرچه تغییرات آسیب شناسی بافتی مشاهده شده در تمامی گروه­ها وجود داشت، اما شدت این تغییرات با افزایش غلظت نانوذرات دی­اکسید تیتانیوم ترکیب ­شده با نیکل افزایش یافت. همچنین نتایج آنالیز آماری نیز نشان داد که میزان تغییرات در قطر لاملای اولیه، طول لاملای ثانویه و قطر لاملای ثانویه در مقایسه با گروه شاهد، اختلاف معنی­دار داشت (۰۵/۰>P). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که این نانوماده می­تواند اثرات قابل توجهی بر بافت آبشش ماهی داشته باشد.