تنوع ژنتیکی میگوی سرتیز Metapenaeus affinis در خلیج فارس بر اساس توالی ژن میتوکندریایی ۱۶S rRNA

میگوی سرتیز رتبه دوم میزان صید میگوی را در استان هرمزگان داشته و در چرخه صید و صیادی خلیج فارس اهمیت زیادی دارد. از این رو، بررسی تنوع ژنتیکی این گونه مهم مد نظر قرار گرفت. نمونه های میگو از سه منطقه بندرعباس، بوشهر و آبادان جمع آوری شدند و برای توالی یابی ژن میتوکندریایی ۱۶S rRNA مورد بررسی قرار گرفتند. بهینه سازی واکنش PCR جهت تکثیر ژن انجام شد. نتایج توالی یابی ژن ۱۶S rRNA که شامل ۴۸۶ باز هم ردیف شده بود، ۴۸۰ جایگاه ژنی مونومورف، ۶ جایگاه ژنی پلی مورف و ۲ جایگاه انتقالی نشان داد. میانگین تنوع هاپلوتیپی برای نمونه های هر منطقه از ۰۰۰/۰±۰۰۰/۰ (بندرعباس) تا ۲۱۵/۰±۳۳۳/۰ (بوشهر) و ۲۱۵/۰±۳۳۳/۰ (آبادان) و میانگین تنوع نوکلئوتیدی برای نمونه های هر منطقه از ۰۰۰/۰±۰۰۰/۰ (بندرعباس) تا ۰۰۳/۰± ۰۰۳/۰ (بوشهر) و ۰۰۱/۰±۰۰۱/۰ (آبادان) متغیر بود. میانگین تنوع هاپلوتیپی بین سه منطقه ۰۰۷/۰±۶۰۸/۰ و میانگین تنوع نوکلئوتیدی ۰۰۳/۰±۰۰۲/۰ محاسبه شد. نتایج بیانگر متوسط بودن میزان تنوع هاپلوتیپی و کم بودن میزان تنوع نوکلئوتیدی در مناطق مورد مطالعه بود. از آنجا که یکی از علل کاهش شدید جمعیت ها، فقدان تنوع ژنتیکی است، ارزیابی نتایج این بررسی و به کارگیری آن می تواند راه گشای مدیریت شیلاتی در بازسازی صحیح ذخایر این گونه با ارزش شود.