بررسی رابطه ناگویی خلقی و بحران هویت با آمادگی به اعتیاد در نوجوانان شهر بندرعباس

مقدمه : مسائل دوران بلوغ و چگونگی گذر ازاین دوران در هر دو جنس بسیار مهم است . هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ناگویی خلقی و بحران هویت با آمادگی به اعتیاد در نوجوانان شهربندرعباس بود.مواد و روش ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه نوجوانان شهر بندرعباس در سال تحصیلی ۱۴۰۲ بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تعداد ۲۷۰ نفر انتخاب شدند. از مقیاس ناگویی خلقی تورنتو و پرسشنامه بحران هویت احمدی و مقیاس آمادگی به اعتیاد ویدو بوچراستفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که ضرایب همبستگی ساده بین ناگویی خلقی و خرده مقیاس های آن ( دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر معطوف به بیرون) با آمادگی اعتیاد به ترتیب ( ۷۱r=./، ۵۴r= ./، ۵۲t=./ و ۶۰r= ./ و در سطح ۰۰۱( p<./ معنادار است . بین بحران هویت با آمادگی به اعتیاد برابر( ۷۶(r= ./ بوده است که در سطح ۰۰۱p<./ معنادار است . در نهایت نتایج رگرسیون همزمان مشخص کرد که از بین متغیرهای پیش بین معادله رگرسیون، هر دو متغیر ناگویی ( ۲۹/۰B = ، ۳۶/۴( t = و بحران هویت ( ۵۲/۰B = ، ۹۹/۷( t = از لحاظ آماری معنادار هستند و توانستند آمادگی به اعتیاد را در بین نوجوانان به طور مثبت پیش بینی نمایند.نتیجه گیری : با توجه به آنکه ناگویی خلقی و بحران هویت با آمادگی به اعتیاد در نوجوانان رابطه مثبت داشته و با در نظر گرفتن اهمیت سلامت نوجوانان به عنوان آینده سازان جامعه ، توصیه می شود دستگاه های ذیربط نسبت به اطلاع رسانی همگانی ، آموزش نوجوانان برنامه های اجرایی مناسبی را تدارک ببینند.