تاثیر برنامه خودتنظیمی مبتنی بر مدل لونتال تاب آوری بیماران مبتلا به زخم معده

مقدمه : تاب آوری مبتنی بر توانمندی افراد میباشد و یک مفهوم مثبت است که اثرات منفی استرس را تعدیل می کند و سبب پیامدهای مثبت می شود و طبق مدل خودتنظیمی لونتال، ادراک بیمار از بیماری بر رفتار و واکنش بیمار در هر مرحله از بیماری تاثیر می گذارد لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر برنامه خودتنظیمی مبتنی بر مدل لونتال بر تاب آوری بیماران مبتلا به زخم معده انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه ی نیمه تجربی بر۷۰ بیمار مبتلا به زخم معده مراجعه کننده به بیمارستان هاجر شهرکرد بود. نمونه ها به صورت تصادفی از طریق بلوک های جایگشتی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شد. ابزار گرد آوری دادها شامل پایبندی به درمان موریسکی و تاب اوری کانر و دیویدسون بود. گروه مداخله دریافت کننده محتوی آموزشی دو جلسه ای دو روز در هفته به مدت ۳۰ تا ۴۵ دقیقه ای بودند. قبل و بعد از دوماه پرسشنامه ها تکمیل شدند. در نهایت داده توسط نرم افزار spss نسخه ۱۶ و با استفاده از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: در این پژوهش میانگین سنی شرکت کنندگان در گروه مداخله ۳۱/۶ ± ۸۲/۳۰ و در گروه کنترل ۱۰/۶ ± ۰۵/۳۱ بود. بر اساس آزمون تی مستقل قبل از مداخله ، بین دو گروه ازنظر تاب آوری ) ۲۷/۰ P=) تفاوت معنی دار وجود نداشت . بر اساس آنالیز تی مستقل ، بعد از مداخله بین دو گروه ازنظر میانگین نمره تاب آوری )۰۰۱/۰ P=) تغییر آماری معن ی دار مشاهده شد. مقایسه درونگروهی نشان داد که قبل و بعد از مداخله میانگین نمره تاب آوری )۰۰۱/۰ P<) در گروه مداخله تفاوت آماری معنی دار دارد اما در گروه کنترل تفاوت آماری معنی دار ندارد)۶۴/۰ P=).نتیجه گیری : نتایج نشان داد که برنامه خودتنظیمی مبتنی بر مدل لونتال سبب افزایش تاب آوری بیماران مبتلا به زخم معده می شود و لذا پیشنهاد می شود در برنامه مراقبتی این بیماران لحاظ شود.