تحلیلی بر ضرورت تدوین قوانین و مقررات بازدارنده تخریب محیط زیست در ایران

پرداختن به موضوع حمایت از محیط زیست، با توجه به سرعت تخریب و تهدید علیه منابع ارزشمند آن،  یکی از اولویت های مورد بررسی در حوزه حقوق محیط زیست است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی و مسئله محور و نوع تحقیق، توصیفی و تحلیلی است. هدف از این پژوهش بررسی و ارائه راهکار برای یک مسئله حقوقی و اجتماعی با عنوان ضرورت تدوین قوانین و مقررات بازدارنده تخریب محیط زیست، با بیان معایب و خلاها در این حوزه است. به منظور غنای تحقیق با تهیه پرسش نامه ای محقق ساخته، نظر کارشناسان متخصص در زمینه قوانین و مقررات بازدارنده و ضمانت های حقوقی لازم برای جلوگیری از تخریب محیط زیست نیز استمزاج گردیده است یافته های تحقیق حاکی است که قوانین و مقررات محیط زیستی به دلایلی از جمله قدیمی و به روز نبودن قوانین، نبود قانون کامل و جامع، عدم استفاده کامل از ظرفیت های سازمان های مردم نهاد، عدم جرم انگاری برخی از رفتارها و...بازدارندگی لازم را جهت جلوگیری از تخریب محیط زیست ندارد، فلذا ضروری به نظر می رسد ملغی کردن قوانین کهنه و ناکارآمد، متناسب نمودن  مجازات با جرایم، تخصصی شدن رسیدگی ها، استفاده کامل از ظرفیت های سازمان های مردم نهاد، به کارگیری ابزار بروز مانند کوادکوپتر جهت نظارت بر عرصه منابع طبیعی، استفاده از مجازات های جایگزین حبس در جرایم سبک، باید موردتوجه مقنن باشد. همچنین جامع و کامل شدن قوانین که منجر به ایجاد سیاست جنایی قضایی هماهنگ و واحد بین محاکم قضایی شود، ضروری است.