اثرات بسته دانشی بر بهبود انگور یاقوتی در منطقه سیستان

هدف از ایجاد یک تاکستان دستیابی به عملکرد مطلوب، تولید پایدار و اقتصادی است. تولید این محصول دستخوش عوامل مختلف زیستی و غیره زیستی خواهد بود. در سال های گذشته در تاکستان های یاقوتی در منطقه سیستان به دلایل مختلف همچون سنتی بودن سیستم کاشت، ضعف دانش تاکدار نسبت به مسایل به باغی هم چون مدیریت تغذیه، کنترل تلفیقی آفات و بیماری ها، علف هرز، نوسان دور آبیاری و.... بازده اقتصادی مناسبی نداشته اند. براساس تقویم زمانی و فنولوژی بوته انگور عملیات به باغی در زمینه مدیریت زمستانه ازجمله هرس و تربیت، تغذیه، بهداشت باغ و... و مدیریت فصل رشد هم چون هرس سبز، محلول پاشی تغذیه ای، کنترل تلفیقی آفات، بیماری ها و علف هرز و آبیاری و... اجرا شد. در زمان برداشت درصد آلودگی، بریکس آب میوه، وزن تک حبه، وزن خوشه، طول خوشه جهت ارزیابی ثبت شدند. نتایج ارزیابی داده ها نشان داد که وزن تک حبه، وزن و طول خوشه در هردو منطقه زهک و زابل در پروژه دانش بنیان نسبت به تاکستان شاهد افزایش داشت و نکته مثبت دیگر افزایش ۵/۱ تا ۲ درصد درجه بریکس در سایت الگویی نسبت به شاهد بود که عملیات صحیح و به موقع هرس سبز و کاربرد اسید آمینه ارگانامین در این خصوص نقش مهم داشت. بدلیل سبد گذاری در زیر تاج بوته ها و تهویه نسبتا بیشتر توام با هرس سبز، درصد آلودگی قارچی سفیدک پودری و کپک خاکستری بیش از ۵۰ درصد کاهش داشت. از آنجا که میانگین عملکرد در هکتار در طرح قرارداد مشارکتی دانش بنیان در تاکستان های انگور یاقوتی از ۴ تن به ۹ تن افزایش یافته است. لذا اجرای الگوی کشاورزی مشارکتی دانش بنیان می تواند تا ۱۲۵ درصد افزایش عملکرد داشته باشد.