اصول پرورش انگور به روش محافظت شده

انگور (Vitis vinifera L.) یکی از گونه های مهم درختان میوه است که در اغلب شرایط اقلیمی قابل پرورش می باشد. کشت این محصول به صورت گلدانی و حتی در روش هیدروپونیک (کشت بدون خاک) امکانپذیر است. محصول انگور عمدتا در دوره کوتاهی از سال که تقاضای محدودی برای آن وجود دارد، به بازار عرضه می شود و بنابراین، اغلب با قیمت نازلی به فروش رسیده و سود چندانی عاید تاکدار نمی شود. با کشت این محصول در محیط های محافظت شده نظیر گلخانه و پوشش پلاستیکی می توان ضمن بهبود عملکرد تاک، حفظ کیفیت محصول و کاهش ضایعات آن، زمان برداشت انگور را ۲ الی ۴ ماه جلو کشیده یا به تاخیر انداخت و بدین ترتیب، آن را در خارج از فصل و به صورت نوبرانه با قیمت مناسب تری به بازار عرضه نمود. علاوه بر این، کشت گلخانه ای انگور یکی از راهکارهای پیشنهادی جهت صرفه جویی و بهبود بهره وری مصرف آب، بویژه در مناطق خشک و نیمه خشک کشور می باشد. با این حال، به دلیل تنوع ارقام، شرایط اقلیمی مناطق انگورکاری و نیز مسایل اقتصادی از جمله هزینه های احداث، گرمایش و غیره، انجام پژوهش های علمی بیشتر برای توصیه و ترویج کشت محافظت شده انگور ضروری است. همچنین، مطالعه واکنش ارقام مختلف در مناطق جغرافیایی متفاوت ضروری می باشد. به طور کلی، برای توسعه پرورش میوه در محیط های محافظت شده هنوز در ابتدای راه هستیم و نیاز به بومی سازی تجربه سایر کشورها و انجام پژوهش های هدفمند می باشد.