مدلسازی ساختاری سبک های شناختی و سبک های یادگیری با نقش واسطه ای خودشکوفایی در بین دانش آموزان پایه ششم ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر مدلسازی ساختاری سبک های شناختی و سبک های یادگیری با نقش واسطه ای خودشکوفایی در بین دانش آموزان پایه ششم ابتدایی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر ارسنجان به تعداد (۱۶۷ نفر پسر و ۱۲۶ نفر دختر) جمعا به تعداد ۲۹۳ نفر در سال ۱۴۰۲ بود. نمونهگیری بر اساس روش نمونهگیری خوشه ای بود. بدین صورت که بر اساس جدول تعیین نمونه گرجسی و مورگان (۱۹۷۰)، تعداد ۱۶۵ نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، پرسشنامه های سبک های شناختی و سبک های یادگیری با نقش واسطه ای خودشکوفایی مورد استفاده قرار گرفت. در تحقیق حاضر جهت بررسی رابطه بین متغیرها از ازمون همبستگی پیرسون و جهت بررسی پیش بینی متغیر وابسته بر اساس متغیرهای مستقل و نقش واسطه ای از ازمون مدل ساختاری به روش تحلیل مسیر استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از دو نرم افرار SPSS۲۴ و نرم افزار AMOS ۲۲ انجام گرفت. نتایج نشان داد که سبک یادگیری مشاهده تاملی، سبک یادگیری آزمایشگری فعال، سبک یادگیری تجربه عینی و سبک یادگیری مفهوم سازی انتزاعی به صورت مستقیم (مثبت) بر سبک های یادگیری دانش آموزان تاثیر گذاشند. سبک یادگیری مشاهده تاملی، سبک یادگیری آزمایشگری فعال، سبک یادگیری تجربه عینی و سبک یادگیری مفهوم سازی انتزاعی به صورت مستقیم (مثبت) بر خودشکوفایی دانش آموزان تاثیر گذاشتند. خودشکوفایی به صورت مستقیم (مثبت) بر سبک های یادگیری دانش آموزان تاثیر گذاشت. نقش میانجی خودشکوفایی تاثیر قویتری بر افزایش سبک های یادگیری دانش آموزان گذاشت.