مقایسه دو روش HELP و سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری در ارزیابی پایداری حوزه آبخیز (مطالعه موردی: حوزه بختگان استان فارس)

توسعه پایدار در صورتی تحقق می یابد که همپوشانی بین لایه های اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی ایجاد گردد. هدف از این پژوهش، مقایسه دو روش HLEP < /span> و سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری در ارزیابی پایداری حوزه آبخیز بختگان است. روش اول، حوزه آبخیز به ۵ بوم سازگان تقسیم شد و برای هر بوم سازگان معیارها و شاخص های مختلفی، تعریف و تعیین و اندازه گیری شد که امتیاز نهایی برای بوم سازگان مرتع و بیابان ۴۵ شد که آن را در طبقه متوسط قرار می دهد و امتیاز نهایی برای بخش مسائل اقتصادی و اجتماعی ۳۲ شد که آن را در طبقه متوسط قرار می دهد و با استفاده از ماتریس برآورد امتیازات و جدول ارزشیابی حوزه آبخیز، وضعیت پایداری مشخص شد. با توجه به جمع کل امتیازات، حوزه آبخیز بختگان به لحاظ پایداری وضعیت ضعیفی دارد. روش دوم مدل HELP < /span> بود که بر اساس چهار مقوله هیدرولوژی، محیط زیست، حیات آبخیزنشینان، سیاست گذاری و سه پارامتر فشار، وضعیت و واکنش و تحت عنوان شاخص پایداری حوزه (WSI) به بررسی پایداری حوضه در سه سطح پایین، متوسط و بالا می پردازد. نتایج نهایی نشان داد سطح پایداری حوضه با امتیاز ۶۱/۰ متوسط رو به پایین در دوره مورد مطالعه ارزیابی شد که توجه بیشتری را برای ارتقای سطح پایداری منطقه طلب می کند.