ارزیابی خطر بیابان زایی استان خراسان شمالی با استفاده از مدل های IMDPA و MICD

بحران بیابان زایی در استان خراسان شمالی به علت تغییرات شدید کاربری اراضی، نابودی پوشش گیاهی و جنگل تراشی، دامنه بردباری و تحمل پذیری اکوسیستم های این منطقه را با خطر جدی مواجه کرده است. هدف مطالعه حاضر، تهیه نقشه و ارزیابی خطر بیابان زایی با دو مدل ایرانی MICD و IMDPA و شناسایی معیارهای اصلی بیابان زایی در استان است. بدین منظور ابتدا نقشه واحدهای کاری منطقه تهیه شد. سپس در هر واحد کاری معیارها و شاخص های هر دو روش امتیازدهی شد. در نهایت نقشه خطر بیابان زایی به دست آمد؛ بر اساس نتایج حاصل از دو مدل بیش از ۸۰% منطقه در کلاس خطر متوسط تا شدید بیابان زایی قرار دارد، که معیارهای اقلیم و کشاورزی به ترتیب موثرترین عوامل در تشدید شرایط بیابان زایی هستند. ازاین رو پیشنهاد می شود برای کاهش خطر بیابان زایی منطقه، راهبردهای مناسب برای دو عامل اقلیم و کشاورزی در اولویت قرار داده شوند. در این زمینه، تدوین برنامه مدیریت استراتژیک ریسک بیابان زایی استان می تواند راهگشای مدیران منطقه ای باشد.