تاثیر کودهای زیستی نیتروژنه و فسفره بر برخی صفات جوانه زنی بذر دو رقم کینوا تحت تنش شوری

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 33

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_DEEJ-8-24_006

تاریخ نمایه سازی: 19 اسفند 1402

چکیده مقاله:

به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی نیتروژن و فسفر بر شاخص های جوانه زنی بذر گیاه کینوا (رقم های ساجاما و تیتیکاکا) تحت تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل سه عامله در قالب طرح کاملا تصادفی با ۳ تکرار در سال ۱۳۹۷ انجام شد. در این آزمایش، ارقام ساجاما و تیتیکاکا به عنوان فاکتور اول، چهار سطح تنش شوری شامل صفر، ۴، ۸ و ۱۲ دسی زیمنس بر متر به عنوان فاکتور دوم و چهار سطح کود زیستی شامل شاهد، نیتروکسین، بیوفسفر و تلفیق نیتروکسین و بیوفسفر به عنوان فاکتور سوم مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این پژوهش، برخی صفات جوانه زنی شامل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، شاخص بنیه بذر، طول ساقه چه، طول ریشه چه، نسبت طول ریشه چه به طول ساقه چه و وزن تر و خشک گیاهچه بررسی شدند. نتایج آزمایش نشان داد هر دو رقم کینوای مورد مطالعه، در مرحله جوانه زنی تحمل بالایی به شوری دارند و کاربرد کودهای زیستی توانست تحمل به شوری را در هر دو رقم افزایش دهد. به نحوی که به جز سرعت جوانه زنی در رقم ساجاما، همه صفات اندازه گیری شده در سطح شوری ۴ دسی زیمنس بر متر، در هر دو رقم تحت تاثیر کودهای زیستی به طرز معنی داری نسبت به تیمار شاهد افزایش داشتند. نتایج همچنین نشان داد که طول ساقهچه، طول ریشه چه و شاخص بنیه در رقم ساجاما بیشتر از رقم تیتیکاکا بود. اما درصد و سرعت جوانه زنی در رقم تیتیکاکا بیشتر بود. در مجموع نتایج نشان داد جوانه زنی بذر رقم تیتیکاکا تحت تیمار کود زیستی بیوفسفر در سطح شوری ۴ دسی زیمنس بر متر از سایر تیمارهای مورد بررسی بیشتر  بود که نشان دهنده تحمل این رقم به این سطح شوری در مرحله جوانه زنی است و از آنجایی که یکی از حساس ترین مراحل در مقابل تنش شوری، مرحله جوانه زنی است که بر استقرار و تراکم مطلوب بوته تاثیر می گذارد، رقم تیتیکاکا می تواند به عنوان رقمی امیدبخش و با پتانسیل عملکرد بالا که هم از نظر زراعی در شرایط شور عملکرد بالایی داشته باشد و هم محصول تولیدی از کیفیت بالایی برخوردار باشد و جهت کشت در مناطق خشک و شور کشور توصیه شود.

نویسندگان

مهدی امیریوسفی

گروه زراعت، دانشگاه شهرکرد

محمودرضا تدین

دانشگاه شهرکرد

مرجان سادات حسینی فرد

پردیس ابوریحان دانشگاه تهران