ارزیابی روند تغییرات پوشش گیاهی مناطق خشک و نیمه خشک (مطالعه موردی: منطقه حفاظت شده توران)

پوشش گیاهی در اکوسیستم­های خشکی به عنوان یک شاخص مهم در ارزیابی محیط زیست است و نقش مهمی در حفظ تعادل اکوسیستم­ها ایفا می­کند. تجزیه و تحلیل داده­های سری زمانی پوشش گیاهی به طور قابل توجهی درک ما را از تغییرات بلندمدت پوشش گیاهی بهبود می­بخشند. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی روند تغییرات پوشش گیاهی در منطقه حفاظت ­شده توران با استفاده از داده­های سری زمانی پوشش گیاهی سنجنده MODIS از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۵ می­باشد. برای بررسی تحلیل روند تغییرات پوشش گیاهی از روش­های ناپارامتری روند میانه (تیل- سن) و معنی­داری من- کندال استفاده شد و این روش­ها بر روی ۴ شاخص NDVI، EVI، PVI۱ و SAVI اعمال گردید. برای انتخاب شاخص طیفی مناسب اکوسیستم خشک توران، بازدید میدانی صورت گرفت. نتایج حاصل از بازدید میدانی نشان داد شاخص PVI۱ بهترین شاخص پوشش گیاهی در منطقه مطالعاتی می­باشد. نتایج مربوط به تحلیل روند نشان داد که تمرکز مناطق با روند کاهشی یا تخریب یافته، بیشتر در شمال شرقی، شرق و جنوب شرقی همچنین غرب و جنوب غربی منطقه است. همچنین مناطق بهبودیافته یا با پوشش گیاهی افزایش یافته، مناطق میانی و جنوبی منطقه مطالعاتی را شامل می­شوند. همچنین مناطق با ثبات یا بدون روند در کل منطقه پراکنده هستند.