مقایسه اثرات تنش شوری روی تولید و پنجه زنی سه گونه مرتعی شور روی در اکوسیستم های بیابانی Puccinellia distans، Aeluropus littoralis وAeluropus lagopoides

ارزیابی گونه­های مرتعی از نظر تحمل به شوری جهت احیاء مراتع شور و تولید علوفه در اکوسیستم­های بیابانی ضروری است. هدف این تحقیق  بررسی اثرات تنش شوری بر روی تولید سه گونه مرتعی است. این آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در ۷ تکرار اجرا شد. تیمارها شامل گونه در سه سطح (Aeluropus lagopoides, Aeluropus littoralis, Puccinellia distans) و شوری در ۸ سطح (۰، ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰، ۴۰۰، ۵۰۰ و ۶۰۰ میلی­ موس بر سانتی­متر مربع) بود. جهت شور شدن خاک، آبیاری با غلظتهای مختلف شوری با افزودن ترکیبی از نمک­های Nacl، Cacl۲ و Mgcl۲  به نسبت ۱، ۳ و ۵ در ۸ غلظت شوری به آب مقطر تهیه گشت و تدریجا به خاک گلدان­ها تا زمان اشباع کامل افزوده گردید. پس از اطمینان از میزان غلظت­های متفاوت شوری خاک، یک گیاهچه در هر گلدان کشت شد. نتایج نشان داد که تعداد پنجه ­ها، ماده خشک اندام­های زمینی، ماده خشک اندام ­های هوایی و ماده خشک کل به طرز معنی­داری تحت تاثیر شوری قرار گرفت. مقایسه میانگین نشان داد که با افزایش شوری تعداد پنجه­ها، ماده خشک اندام­های زمینی، ماده خشک اندام­ های هوایی و ماده خشک کل کاهش می­یابد. نتایج همچنین نشان می­دهد که وزن ماده خشک کل در گونه­های مورد مطالعه در تیمار شاهد در مقایسه با تیمار شوری ۵۰ میلی­موس حداقل دو برابر و در مقایسه با تیمارهای شوری دیگر چند برابر بوده است. نتایج نشان داد که گونه P. distans  به عنوان یک گونه با تحمل در برابر تنش شوری و گونه­ های A. littoralis و A. lagopoides  به عنوان دو گونه مرتعی با تحمل متوسط در برابر تنش شوری می­توانند مطرح باشند.