الگوی علی خودکارآمدی تحصیلی، یادگیری خودتنظیم و دستاوردهای تحصیلی دانشجویان

هدف اصلی از انجام این پژوهش، بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی، یادگیری خود تنظیم و دستاوردهای تحصیل بود. پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان سال آخر (نیم­سال هشتم مقطع کارشناسی و نیم­سال سوم مقطع کارشناسی ارشد) در سال تحصیلی ۹۱- ۹۲ دانشگاه شیراز بوده است. نمونه ای با حجم ۲۳۵ نفر بر اساس روش نمونه گیری خوشه­ای مرحله­ای انتخاب شد. از بین هر یک از دانشکده­های فنی و مهندسی، هنر و معماری، علوم انسانی و علوم پایه دو کلاس کارشناسی و دو کلاس کارشناسی ارشد به صورت تصادفی انتخاب گردیدند و تمامی دانشجویان این کلاس­ها مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارهای این پژوهش، پرسش­نامه خودکارآمدی تحصیلی (زاژاکووا، لینچ و اسپنشاد، ۲۰۰۵)،   پرسش­نامه یادگیری خودتنظیم (پینتریچ و دی گروت، ۱۹۹۰) و پرسش­نامه محقق ساخته دستاوردهای تحصیلی دانشجویان بود که پس از محاسبه روایی و پایایی، بین افراد نمونه توزیع گردید. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که: ۱- خودکارآمدی تحصیلی پیش بینی کننده مثبت و معنی دار دستاوردهای تحصیلی دانشجویان است. ۲- خودکارآمدی تحصیلی پیش بینی کننده مثبت و معنی دار یادگیری خودتنظیم است. ۳- یادگیری خود تنظیم با کنترل خودکارآمدی تحصیلی، پیش بینی کننده مثبت و معنی دار دستاوردهای تحصیلی دانشجویان است. ۴- یادگیری خود تنظیم نقش واسطه­ای در ارتباط بین خودکارآمدی تحصیلی و دستاوردهای تحصیلی دانشجویان دارد.