اثر pH و اندازه ذرات جاذب بر سینتیک حذف روی از محلول های آبی با استفاده از کانی های سپیولیت و کائولینیت

عنصر روی یکی از عناصر سنگین مهمی است که در آلودگی خاک نقش دارد. کانی­های رسی از جاذب­های کم­هزینه هستند که توانایی جذب فلزات سنگین را دارند. بنابراین هدف این مطالعه بررسی توانایی کانی­های کائولینیت و سپیولیت با خاستگاه ایرانی در pH و اندازه مختلف بر حذف روی بود. سینتیک جذب روی از محلول­های آبی توسط سپیولیت و کائولینیت در اندازه ذرات: ۲۵< و µm ۲۵-۵۳، زمان تماس: min ۵-۲۸۸۰ و pH: ۵، ۷ و ۹، در دمای ℃ ۲۵ بررسی شد. سپس رفتار جذبی روی به­وسیله کانی های سپیولیت و کائولینیت با مدل های سینتیکی شبه مرتبه اول، شبه مرتبه دوم، ایلوویچ و پخشیدگی درون ذره­ای مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده از برازش مدل های سینتیکی با داده های تجربی، مدل شبه مرتبه دوم (۹۹/۰= (R۲به­عنوان بهترین مدل انتخاب شد. نتایج نشان داد که با افزایش زمان تماس، میزان جذب روی توسط هر دو کانی افزایش یافت. راندمان جذب روی با افزایش pH افزایش یافت و بیشترین درصد حذف در ۹=pH مشاهده شد. همچنین، کاهش اندازه ذرات به کوچکتر از µm ۲۵ سبب افزایش ظرفیت جذب روی گردید. بطور کلی میزان ظرفیت جذب روی در هر دو اندازه مورد بررسی برای کانی سپیولیت بیش­تر از کائولینیت بود.