تاثیر دورکاری بر استرس شغلی در دوران همه گیری ک رونا با نقش تعدیلگر فاصله قدرت، فردگرایی و باورها در مورد دورکاری (مورد مطالعه: شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران)

هدف از انجام این پژوهش، تاثیر دورکاری بر استرس شغلی در دوران همه گیری کرونا با نقش تعدیلگر فاصله قدرت، فردگرایی وباورها در مورد دورکاری(مورد مطالعه: شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران) می باشد. روش تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردیو از نظر ماهیت(توصیفی - علی ) می باشد. جامعه آماری این تحقیق کلیه مدیران و کارکنان شرکت بهره برداری نفت و گاز گچسارانبه تعداد ۷۴۰۰ نفر بودند. با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه برابر با ۳۶۵ نفر محاسبه و مورد پرسش قرار گرفتند. روش نمونهگیری، روش تصادفی ساده بود. ابزار پژوهش؛ پرسشنامه استاندارد (آدامویک. ۲۰۲۲). شامل ۲۴ سوال برای سنجش ۵ متغیر اصلیپژوهش بود. روایی پرسش نامه توسط روایی صوری، آزمون روایی همگرا و واگراه تایید و پایایی آن با استفاده از محاسبه ضریب آلفایکرونباخ برای تمامی متغیرها بیشتر از ۰/۷ بدست آمد. از روش های آمار توصیفی (با استفاده از نرم افزار SPSS) و آمار استنباطی(با استفاده از نرم افزار PLS ) برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها حاکی از تایید همه فرضیه ها و برازش مطلوب مدل پژوهشاست. نتایج نشان داد که دورکاری بر استرس شغلی در دوران همه گیری کرونا تاثیر معنی داری دارد. همچنین باورها در مورددورکاری، فاصله قدرت و فردگرایی، این تاثیر را تعدیل می کند. نتایج این پژوهش در شرکت بهره برداری نفت وگاز گچساران کهکار کنانی با پیشینه های فرهنگی متفاوت دارد. می تواند مفید باشد. به این صورت که برای کاهش استرس کارکنان در زمان دور کاریدر شرایط ویژه چون دوران کرونا، باید مدیران تدابیری بیاندیشند که کارکنان دچار انزوای اجتماعی نشوند. همچنین برای افزایشاثر بخشی دور کاری بهتر است ابعاد فاصله قدرت و فردگرایی کارکنان تقویت شود تا باورهای مثبت در این ز مینه بوجود آید.