مقایسه اثربخشی دو روش آموزش تنظیم هیجانی و بازآموزی اسنادی بر بهبود نشانه های اهمالکاری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آجا

زمینه و اهداف: اهمالکاری بر عملکرد تحصیلی دانشجویان بسیار تاثیرگذار است و عدم پیشگیری از آن خسارات جبران ناپذیری تحمیل می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله بازآموزی اسنادی و تنظیم هیجانی بر بهبود نشانه های اهمالکاری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آجا انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی همراه با مراحل پیش آزمون و پس آزمون بود. از بین دانشجویان مشغول به تحصیل در نیمسال اول تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ با روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ دانشجو که با توجه به پرسشنامه SCL۹۰ از سلامت روانی برخوردار بودند و در عین حال بالاترین نمره را در پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم کسب کردند به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی قرار گرفتند. آموزش های بازآموزی اسنادی در طی ۷ جلسه و تنظیم هیجانی طی ۸ جلسه یک ساعته به اعضای دو گروه آزمایشی ارائه گردید. از مقیاس اهمالکاری در مراحل پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.  یافته ها: با کنترل اثرات پیش آزمون، دو روش مداخله بر بهبود نشانه های اهمالکاری تاثیرگذار بود و نتایج حاصل از آزمون تعقیبی نشان می دهد که روش بازآموزی اسنادی در بهبود علائم اهمالکاری نسبت به روش تنظیم هیجانی اثربخش تر است.  نتیجه گیری: استفاده از نتایج پژوهش حاضر در طراحی برنامه های آموزشی پیشگیرانه و بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان موثر است.