اشخاص رسمی، اصل رسمیت و عدول استثنایی از آن در آیین دادرسی کیفری

در مواد مختلفی از قانون آیین دادرسی کیفری به کلمه رسمی و نیز رسمیت اشاره شده است . هرچند در وهله نخست ، معانی این دو کلمه واضح به نظر برسد، اما در کاربردهای حقوقی این دو کلمه دقت بیشتری ضرورت دارد. اصل رسمیت بیان می دارد که فرآیند رسیدگی قضایی باید توسط مقامات قضایی صالح انجام گردد. برای مراجع رسمی تکالیف قانونی و قضایی تعیین شده است و ضرورت دارد که دامنه رسمی بودن در قانون تبیین شود. همچنین با تکیه بر اصل رسمیت ، اشخاص و نهادهای رسیدگی کننده و نیز آنهایی که در فرآیند دادسی کیفری دخیل هستند، باید از افراد رسمی باشند. در این مقاله ابتدا به معنای ادبی و عرفی دو کلمه رسمی و رسمیت پرداخته و سپس مصادیق آنها در قانون آیین دادرسی کیفری با معنای لغوی و عرفی تطبیق داده شده است . در انتها آیین نامه میانجیگری به عنوان یک استثنا بر اصل رسمیت ، بررسی گردیده است .