تاملی پیرامون تاثیر اکراه در اقرار در اسناد بین المللی حقوق بشر و حقوق کیفری ایران

در شریعت مقدس اسلام و حقوق ایران بر اساس اصل برائت ؛ هر گونه شکنجه متهم به منظور اخذ اقرار و یا اجبار او امور دیگر ممنوع بوده و اقرار های اخذ شده از این طریق حجیت شرعی و قانونی نخواهند داشت . همچنین در اسناد بین المللی هم کرارا بر این امر تاکید شده است از جمله ؛ در میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون منع شکنجه ، اقرار در نتیجه اکراه و اجبار، فاقد ارزش و اعتبار تلقی شده است . در این مقاله سعی شده است تا به این پرسش در شرایطی که متهم مدعی اجبار و اکراه در اقرار شود، اثبات این ادعا بر عهده ی کیست ؟ بنظر می رسد اقرار در جرایم ، کاشف از واقع است و طریقیت دارد و با وجود اشاره به موضوعیت اقرار در قانون مجازات جدید اثبات اقرار از روی اجبار و اکراه بر عهده متهم می باشد. هدف از این مقاله بررسی تاثیر اجبار یا اکراه در اعتبار اقرار یاشهادت در حقوق ایران و اسناد بین المللی حقوق بشر می باشد.