شناسایی قراردادهای متضمن تعهد به نتیجه در حقوق ایران و انگلیس

تعهد به نتیجه ، نوعی از تعهد است که در آن، متعهد، نه تنها مکلف است زمینه ها و مقدمات لازم برای تحقق نتیجه و هدف نهایی مورد نظر طرف متعهدله را فراهم آورد بلکه موظف است آن نتیجه را عملا و به صورتی که مورد نظر متعهدله است محقق سازد. همچنین در صورت به نتیجه بودن تعهد و در فرض عدم ایفای تعهد از جانب متعهد، تقصیر وی مفروض است و لذا متعهدله نیاز به اثبات تقصیر وی ندارد. مصادیق و نمونه های از قراردادهای متضمن تعهد به نتیجه وجود دارد که در همه این قراردادها، تعهد متعهد در برابر متعهدله ، به نتیجه بوده و لذا در صورت عدم ایفای تعهد از جانب متعهد، تقصیر وی مفروض است و او تنها زمانی می تواند از مسئولیت و ضمان رهایی یابد که وجود قوه قاهره خارج از اراده خویش را به اثبات برساند. در اینگونه مصادیق موارد اشتراک و افتراق میان نظام حقوقی ایران و نظام حقوقی انگلستان در باب شناسایی قراردادهای متضمن تعهد به نتیجه وجود دارد مهم ترین موارد تمایز را میتوان عبارت دانست از نقش پررنگ تر عرف در قراردادهای پزشکی ترمیمی و زیبایی در حقوق انگلستان نسبت به حقوق ایران وشناسایی تعهد به نتیجه خاص (یا تضمین ) در حقوق انگلستان و عدم شناسایی این مفهوم در حقوق ایران. در عین حال، با مطالعه قوانین مربوط، می توان موضع حقوق ایران در قراردادهای انتقال تکنولوژی و تعهدات موجود در این قراردادها را به دلیل کمتر بودن موارد معافیت از مسئولیت ، قابل دفاع تر از موضع حقوق انگلستان ارزیابی کرد.هدف از نگارش این پژوهش مقایسه مصادیق تعهد به نتیجه در نظام حقوقی ایران و انگلستان است و با روش توصیفی تحلیلی به این امر اهتمام ورزیده شده است .