بررسی رابطه سلامت معنوی و نشاط معنوی با امید به تحصیل دانش آموزان ابتدایی شهرستان گنبدکاووس

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سلامت معنوی و نشاط معنوی با امید به تحصیل دانش آموزان ابتدایی شهرستان گنبدکاووس بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان ابتدایی شهرستان گنبد کاووس در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود، که تعداد آن ۲۳۰۰۰ نفر می باشد. که از این میان بر اساس فرمول کوکران تعداد ۳۷۹ نفر محاسبه و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. به این صورت که ابتدا شهر گنبدکاووس به ۵ منطقه ، شمال، جنوب، غرب، شرق و مرکز تقسیم شد و از هر منطقه به شکل تصادفی یک مدرسه و از هر مدرسه یک کلاس انتخاب و برای تحلیل مورد استفاده قرار گرفت . برای جمع آوری دادهها از مقیاس امید به تحصیل (AHS) (۱۳۹۶)، مقیاس سلامت معنوی (SWB) (۱۹۸۳) و پرسشنامه نشاط معنوی چیریان و افروز (۱۳۹۵) استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمونهای آمار توصیفی و روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیر تحلیل شد. نتایج نشان داد که رابطه ی معنی داری بین سلامت معنوی و نشاط معنوی با امید به تحصیل دانش آموزان ابتدایی شهرستان گنبدکاووس وجود دارد. یعنی دانش آموزانی که سلامت معنوی و نشاط معنوی بالاتری دارند از امید به تحصیل بالاتری برخوردار بودند.