بررسی نقش تایپوگرافی مدرن در موشن گرافیک های دوبعدی در دهه نود

چیزی به نام تایپوگرافی وجود دارد، که وظیفه آن تبدیل متن معمولی به یک عنصر طراحی گرافیکی است. اهمیت بسیاری دارد که به متن، شکلی جذاب برای خواننده بدهد، چراکه تمام اطلاعات لازم را در خود جای داده است. بنابراین، تایپوگرافی از دیرباز بخش جدایی ناپذیر هنر دکوراسیون می باشد. این مقاله به بررسی تاثیر متقابل تایپوگرافی مدرن در تولید موشن گرافیک های دوبعدی در دهه نود می پردازد. دیدگاه های مربوط به فناوری و سیستم های رسانه ای را با آگاهی از فرآیند خلاق، مخاطبان و روندهای شکل دهنده محتوا ترکیب می کند. موشن گرافیک به عنوان وسیله ای برای بیان میلیون ها نفر مورد استفاده قرار می گیرد، واقعیتی که با تمام مزایا و محدودیت های خود در مقایسه با طراحی استاتیک، جایگاه خود را در تاریخ معاصر تضمین می کند، که هیچ وسیله دیگری برای بیان خلاق یا ارتباط نداشته است. چنین تغییری در رابطه کاربر/مخاطب-تهیه کننده/طراح به قطعیت باعث تغییر بزرگ دیگری در ساختار فضای دیجیتال خواهد شد. این مقاله با استفاده از روش تفسیری- تحلیل رسانه ای، ژانر، روایت و ویژگی های تکنولوژیکی موشن گرافیک را بررسی می کند.