تاثیر دو نوع تمرین تناوبی خیلی شدید بر مقادیر پلاسمایی آدیپونکتین، لپتین و فشار خون پرستاران دارای اضافه وزن

خلاصه هدف. این تحقیق با هدف مقایسه تاثیر دو نوع تمرین تناوبی خیلی شدید (HIIT) بر مقادیر پلاسمایی آدیپونکتین، لپتین و فشارخون پرستاران دارای اضافه وزن انجام شد. زمینه. بیماری قلبی ­عروقی به عنوان یک وضعیت جسمی مزمن و ناتوان­­ کننده، یکی از شایع­ترین علت ­های مرگ در جهان است و می­تواند سطح سلامتی افراد به ویژه پرستاران را که در معرض انواع بیماری­ ها هستند تحت تاثیر قرار دهد. لازم است متغیرهای مرتبط با سطح سلامتی در این این افراد شناسایی شوند. روش کار. در این کارآزمایی بالینی تصادفی­ شده، ۲۷ پرستار (با میانگین سنی ۲۵/۸۱ سال با انحراف معیار ۰/۶، میانگین قد ۱۵۸/۰۱ سانتی­متر با انحراف معیار ۷/۶، و میانگین وزن ۶۹/۴۱ کیلوگرم با انحراف معیار ۰/۲۵) به طور داوطلبانه وارد مطالعه شدند و به ­صورت تصادفی در سه گروه ۹ نفری تحت عنوان ­های گروه تمرین تناوبی خیلی شدید نوع ۱ (هشت ثانیه دوی سریع و دوازده ثانیه بازیافت فعال)، گروه تمرین تناوبی خیلی شدید نوع ۲ (آزمون رفت­ وبرگشت ۴۰ متر با حداکثر سرعت)، و گروه کنترل قرار گرفتند. تمرین تناوبی خیلی شدید نوع ۱ به مدت چهار هفته، هفته ­ای سه جلسه، هر جلسه ۶ تا ۹ دقیقه با بیشتر از ۹۰ درصد ضربان قلبی بیشینه اجرا شد. تمرین تناوبی خیلی شدید نوع ۲ به مدت چهار هفته، هفته­ ای سه جلسه با بیش از ۹۰ درصد ضربان قلبی بیشینه اجرا شد. گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکردند. تحلیل داده ­ها با استفاده از آزمون تی وابسته و ANCOVA در SPSS انجام شد. یافته ­ها. تحلیل داده ­ها نشان داد اجرای تمرین تناوبی خیلی شدید نوع ۱ و نوع ۲، تاثیر معناداری بر کاهش مقادیر لپتین پلاسما، فشارخون سیستولی و دیاستولی و افزایش غلظت آدیپونکتین پلاسما در پرستاران دارد. هر دو روش تمرینی باعث بهبود شاخص­ های سلامتی (آدیپونکتین، لپتین و فشار خون سیستولی و دیاستولی) می­شوند، اما تمرین  تمرین تناوبی خیلی شدید نوع ۱ در مقایسه با نوع ۲، باعث کنترل و تنظیم بهتر این شاخص­ ها شد. نتیجه­ گیری: به نظر می­رسد تمرین تمرین تناوبی خیلی شدید نوع ۱ نسبت به تمرین تمرین تناوبی خیلی شدید نوع ۲ روش بهتری برای بهبود سطوح آدیپونکتین، لپتین، فشار خون سیستولی و دیاستولی در پرستاران است.